UNA E3 – Acht E4

De vorige wedstrijd tegen UNA eindigde in 9-0 voor UNA. Er moest dus een konijn uit de hoge hoed getoverd worden om enig resultaat te halen. Dit konijn had Juul over, dus ik vond het prima dat Casper deze zou krijgen bij winst. Dat is immers onmogelijk tegen zo’n tegenstander.

Het waaide hard en de jongens van E4 hadden de eerste helft de wind mee. Ze begonnen uitstekend aan de wedstrijd. Scherp in de duels. Niemand verzaakte, waardoor het lang gelijk bleef. Na goed doorzetten van Pim, die keihard werkte tegen metershoge UNA spelers, en alert reageren van Sam, scoorde Sam zelfs 0-1, wat tot enige hilariteit leidde. Het konijn was een stapje dichter bij.

Een minuut of vijf later scoorde UNA gelijk, na een overtreding. Dat was jammer, maar de ruststand was toch geweldig: 1-1. Dat had niemand verwacht. In de tweede helft had Acht de wind tegen, maar Mike bleef de bal heel goed uittrappen of soms uitrollen naar Thomas die dan heel goed en beheerst de aanval opzette. UNA begon meer aan te zetten en Acht kwam meer en meer onder druk. Maar Acht verdedigde met man en macht, zowel de aanvallers Kay, die je niet zo maar voorbij komt, en Luuk die het duel echt inging en vaak won, en Thimo die op het juiste moment ingreep en dan de bal goed overschoot. Maar er was één speler die geen enkel duel verloor,of de tegenstander nu één of drie koppen groter was, en dat was Axel. Axel was zo scherp, dat het gras gelijk gemaaid werd. Wat een ongelofelijke inzet. Grote klasse!

Sam bleef met de wind tegen de bal goed halen, waardoor Acht ook soms nog kon aanvallen. Toch ging het halverwege de tweede helft mis door een schitterend afstandschot. 2-1 voor UNA. Mike was kansloos. De kopjes gingen echter niet hangen. Acht bleef met z’n allen keihard werken. Halverwege de tweede helft zette Thomas wederom de aanval goed op en speelde de bal diep naar Casper. Die bleef rustig en omspeelde de keeper van UNA en schoof de bal beheerst binnen: 2-2! Ongelofelijk!

Met nog vijf minuten te spelen had Acht zich gerevancheerd voor de 9-0 nederlaag. En het bleef 2-2. Wat een geweldige teamprestatie. Nu zie je hoeveel je kan bereiken door de maximale inzet en door elk duel te willen winnen, niet af te wachten en in balbezit rustig te blijven en de bal over te spelen. Die anderhalf uur trainen (en bikkelen in de hagel…) begint zijn vruchten af te werpen. De glimlach op mijn gezicht gaat dit weekend niet meer weg! Gelukkig hoef ik geen konijnenhok te kopen, maar in de toekomst ben ik toch wat voorzichtiger met voorspellingen…