O15-2 begint wisselvallig aan de competitie

Tijdens de oefen- en bekerwedstrijden zat er een stijgende lijn in het spel, en er werd af en toe getraind alsof we alles al wisten. JO15-2 leek dus klaar om aan de competitie te beginnen. Na de eerste drie wedstrijden blijkt echter dat er nog voldoende werk aan de winkel is.

De eerste wedstrijd, thuis tegen Tongelre JO15-1, begon erg zonnig – letterlijk en figuurlijk. We namen al snel afstand via een hattrick van Sienna in de 1e (!) helft. Na een blessure van een speler van Tongelre stond de tegenstander bovendien nog maar met tien spelers op het veld, doordat zij geen wissels hadden meegenomen. Zelfs het inbrengen van de Tongelrese grensrechter (die vervolgens na een kwartier ook weer geblesseerd uitviel) kon niet voorkomen dat we uitliepen naar 4-1. Door de vierde goal en de hitte op het veld was Tongelre moegestreden. Als we wat slimmer hadden gespeeld, hadden we een monsterscore neer kunnen zetten. We maakten onszelf echter ook moe door veel te veel aan de wandel te gaan met de bal, waardoor de teller op 4 bleef steken.

Daarna moesten we aantreden tegen Unitas, waar we te maken kregen met een rommelige start. Doordat onze invalkeeper vertraging had, begonnen we met een speler in de goal. En toen er na twee minuten spelen al een uitvaller was met een blessure, waren we even helemaal de weg kwijt. Unitas kwam op 1-0 en kreeg kansen op meer. Na de komst van onze keeper kwamen we gelukkig beter in ons spel, en werd de gelijkmaker binnengeprikt. Erop en erover, zou je denken. Daar kregen we in de tweede helft ook voldoende kansen voor, maar alle ballen verdweden over of naast het doel, of in de handen van de keeper van Unitas. En dan is daar die vervelende voetbalwet… Als je hem zelf niet maakt, krijg je hem vanzelf een keer knullig tegen. De vlagger van de tegenpartij verontschuldigde zich zelfs een beetje voor de treffer, dus dan weet je dat het onnodig was. Net zoals de 3-1 trouwens, die vlak voor tijd viel terwijl wij de gelijkmaker probeerden te forceren.

Een week later was het omgedraaid. Bij Oirschot Vooruit begonnen we goed, en na een gelijkwaardige eerste helft stond er 1-1 op het denkbeeldige scorebord. De tweede helft was echter een heel ander verhaal. We waren een stuk minder fel, gingen trucjes doen op plekken waar dat écht niet kon, en het leek er soms zelfs op dat we de anderhalve meter corona-afstand ook in het veld aanhielden. De tegenstander pakte de vroege Sinterklaascadeautjes maar al te graag uit, en liep uit naar 5-1. Er werd gewezen naar de regen, de wind, het veld, de tegenstander, de scheidsrechter en soms ook naar medespelers, maar kwam het niet toch vooral door onszelf?

Ondanks de twee onnodige verliespartijen, waren er tijdens alle wedstrijden ook voldoende lichtpuntjes te zien. Als we daar de komende wedstrijden wat meer van zien, volgen de overwinningen vanzelf, want het zit er zeker in!

Wist u dat…
… we dit seizoen nog geen enkele wedstrijd hebben verloren met Cas op het veld?
… we daarom hopen dat hij er snel weer bij is na zijn blessureleed?

… onze linksback Timo met penalty’s al op 2 uit 2 staat?
… hij nu al voorzichtig ‘de Philipp Max van Acht’ wordt genoemd?