Hilvaria F8 – Acht F6 3-0 (21-03-2015)

Dat onze tegenstanders iedere week 2 jaar ouder en 2 koppen groter zijn, dat zijn we gewend, maar dat er fysiek grof en gemeen spel gebruikt wordt om ons team te verslaan, was nieuw voor ons.

Om 07.45 uur verzamelden we, zonder Sophie, voor de reis naar Hilvarenbeek, waar de plaatselijke trots Hilvaria onze tegenstander van de dag was. Thuis hadden we met 4-1 gewonnen. Na een supergoede trainingsweek (Lewis scoorde zelfs al zijn penalty’s) en het vooruitzicht op een lekkere traktatie bij een overwinning hadden we ook nu weer alle vertrouwen in een goede afloop.

Meteen na de aftrap lag de bal echter al in onze goal. Ten opzichte van de eerste wedstrijd viel meteen een snelle speler op, die moeilijk te stoppen was. Toch gingen we op zoek naar de gelijkmaker. Acht was voetballend beter, maar had moeite om door de fysiek sterke “muur” te komen. Na enkele minuten lukte dat voor de eerste keer. Koen snelde richting de goal, maar werd van achteren keihard op de grond geduwd door de al eerder genoemde  speler. Na de eerste schrik en de toegekende vrije trap gingen we vrolijk door op weg naar de gelijkmaker. De gevaarlijke uitvallen van de “groen-witten” werden vakkundig onklaar gemaakt door Tim V., die de eerste helft in de goal stond, of door onze sterke verdedigers Lars, Timo en Nika.

Tot 2 keer toe wisten we de muur opnieuw te slechten, maar beide keren werden onze spelers (Tim vd H. en Kian) keihard onderuit gehaald door deze “Nigel de Jong” van Hilvaria F8. Van de sportiviteit, die de rest van dit team kenmerkt en die deze vereniging uitstraalt, was bij deze speler helaas weinig terug te zien.

Tot overmaat van ramp kwamen net voor rust zelfs op een 2-0 achterstand. Met een fantastisch hoog schot krulde de linksbuiten van Hilvaria het leder fantastisch in de kruising.

Na rust ging Finn keepen en zochten we opnieuw de aanval. Vaak werden veelbelovende aanvallen echter in de kiem gesmoord met een harde tackle of een ferme duw. Toen een schot van Koen door wederom dezelfde speler met de handen uit de goal werd geslagen en er niet werd gefloten voor een penalty werd het ons duidelijk dat we vandaag niet gingen winnen. Van een 12-jarige scheidsrechter, die zijn eerste wedstrijd fluit, kun je misschien nog niet verwachten dat hij streng fluit, maar van een leider/coach hoop je toch wel dat hij op een bepaald moment ingrijpt. Helaas mocht betreffende speler gewoon blijven staan. Dat we in de laatste minuut ook nog de 3-0 tegen kregen was slechts voor de statistieken.

Omdat we alles hadden gegeven, voetballend als team gewoon beter waren en we eigenlijk vanwege 1 speler hadden verloren besloten de trainers toch tot het uitdelen van de zakjes chips. Deze waren meer dan verdiend. Jongens en Nika, allemaal supergoed en vooral sportief gespeeld!!!