RKSV Nuenen O13-3 – vv Acht O13-2 2-3

Na knappe overwinningen tegen Wilhelmina Boys (3-1) en FC Eindhoven (9-2) moesten we vandaag aantreden tegen RKSV Nuenen. Voor de tweede keer, want in het bekertoernooi hadden we hetzelfde team ook al ontmoet. Toen verloor onze mengeling van eerste- en tweedejaars spelers tegen het vrijwel volledig tweedejaars team van Nuenen. De 1-3 eindstand had toen ook een stuk hoger uit kunnen vallen, wat geen zeker geen schande was omdat dit – door het ontbreken van een O13-2 – het tweede O13-team van het doorgaans hoog spelende Nuenen is. Maar we hadden dus iets recht te zetten.

In de kleedkamer spraken we al af dat we er, onder aanvoering van captain Sam, vanaf het eerste fluitsignaal vol bovenop zouden zitten. Vanwege hun eerdere overwinning zou Nuenen de wedstrijd misschien te licht opvatten, en daar wilden we gebruik van maken. En dat lukte: binnen een kwartier stonden we al met 2-0 voor. Door goed drukzetten, felle duels en de bal goed rond te laten gaan, maakten we later ook nog een derde. En dat hadden er nog meer kunnen zijn, want de keeper en paal van Nuenen grepen beide nog een keer goed in. Aan de andere kant hield Guus de groenwitte aanvallers van scoren af. Dat de spelers van Nuenen op elkaar begonnen te mopperen, was onze verdienste.

Na rust veranderde het spelbeeld volledig. De spelers van Nuenen zaten ineens veel feller op de bal en probeerden uit alle macht een aansluitingstreffer te forceren. En na de 1-3, die na een kwartier in de tweede helft viel, werden ze alleen nog maar feller. De scheidsrechter, die vandaag zijn eerste wedstrijd floot, had af en toe moeite met het maken van de juiste beslissingen. We lieten ons daar niet teveel door afleiden en bleven zo veel mogelijk voetballen. En als er een keer een Nuenense aanvaller doorheen kwam, liep River het gat snel dicht om de aanval te blokken. Dat leverde hem na afloop zelfs de complimenten op van de scheids én de coach van de tegenpartij.

De 2-3, die een paar minuten voor tijd viel, zorgde nog voor wat samengeknepen billen op de tribune. Ook de geblesseerde Rik, die op krukken plaats had genomen in de dug-out en, bij afwezigheid van twee trainers, openlijk solliciteerde naar een rol als assistent-trainer, schreeuwde zijn teamgenoten naar voren. Met elkaar werd de overwinning strijdend over de streep getrokken.

Allemaal enorm goed gedaan, mannen! Met recht, zoals na afloop werd gezegd, een (h)echt team!

Volgende week wacht opnieuw een zware pot, als we koploper Brabantia ontvangen. Na een nederlaag in een oefenwedstrijd hebben we ook tegen hen nog iets recht te zetten, maar als we zo spelen als tegen Nuenen komt dat vast goed!