Acht JO17-2 – RPC JO17-2 3-2

‘Een wedstrijd met twee gezichten’, kent u die uitdrukking? Of zoals de voice-over van de onovertroffen Paul Jambers op tv altijd klonk (en denk het vette Vlaamse accent er zelf even bij) ‘Overdag is hij een brave ambtenaar en huisvader, maar ’s avonds ontpopt hij zich tot een waar seksueel roofdier’. Zo ook verschilden de twee helften van de JO17-2 tegen RPC als dag en nacht. In de eerste helft was het genieten geblazen voor het publiek en de coaches. Ruben, Luke en Lennart waanden zich in een speeltuin op het middenveld, invallers Kees en Tobias draaiden moeiteloos mee en de ene na de andere open kans werd uitgespeeld. Jammer dat alleen Ruben en Raf scoorden, want 6-0 zou een meer dan terechte ruststand zijn geweest. Hoe anders verliep de tweede helft. RPC dekte korter en zonder de zeeën aan ruimte werd ons spel een stuk slordiger. Maar ondanks dat kregen we ook na rust goede kansen. Toen Finn uiteindelijk de 3-0 maakte, dachten we appeltje-eitje. Lekker uitspelen, nog een paar publiekswissels, niks aan de hand. Maar het leek alsof de tank bij alle spelers maar voor 70 minuten gevuld was, want daarna alles ging mis. Het middenveld werd overlopen, de verdediging ook en RPC kwam zomaar tot 3-1 en even later zelfs tot 3-2 terug. Hoe kun je in een wedstrijd waarin je de dubbele cijfers had kunnen halen, toch nog zwaar in de problemen komen? Maar gelukkig was daar het verlossende eindsignaal. Volgende keer de rust maar overslaan, zodat we het fantastische voetbal ook in de tweede helft voortzetten? Of moet Carel de conditietraining intensiveren, zodat iedereen ook de laatste tien minuten gas kan geven?

Timo, Finn(1x), Jochem, Steven, Kees, JensH, Tobias, Casper, Luke, Ruben(1x), Lennart, Keanu, Raf(1x)